Tarnina

Wróciłam do niedoczytanych "Zeszytów literackich" z Wiosny 2009, a tam piękna korespondencja Józefa Czapskiego ze Zbigniewem Herbertem i nawiązanie do jego wiersza "Tarnina".

.

Wbrew najgorszym przewidywaniom wrózbitów pogody

-szeroki klin polarnego powietrza wbity pod nasadę w powietrze-

wbrew instynktowi zycia świętej strategii przetrwania

-inne rośliny z namysłem zbieraja siłę do skoku

i na czarnych liniach frontu gromadzą paki przed atakiem-

zanim Prospero podniesie rękę

tarnina rozpoczyna solowy koncert

w zimnej pustej sali

.

ten przydrozny krzew łamie

zmowe ostroznych

i jest

jak piękni młodzi ochotnicy

którzy giną w pierwszym dniu wojny w nowiutkich mundurach

podeszwy butów ledwo zapisane piaskiem

jak gwiazdy poezji przedwcześnie zgasłe

jak wycieczka szkolna zabrana przez lawinę

jak ci co pośród ciemności widzą jasno

jak powstańcy którzy wbrew zegarom historii

wbrew najgorszym przewidywaniom

mimo wszystko zaczynają

.

o szaleństwo białych niewinnych kwiatów

zamieć oślepiająca

grzbiet fali

aubada z krótkim uporczywym ostinato

aureola bez głowy

.

tak tarnino

parę taktów

w pustej sali

a potem potargane nuty

lezą wśród kałuz i rudych chwastów

by nikt nie wspomniał

.

ktoś jednak musi mieć odwagę

ktos musi zacząć

.

tak tarnino

kilka czystych taktów

to bardzo duzo

to wszystko